Είναι ο “Επαναπροσδιορισμός της Διδασκαλίας” με κάποιο τρόπο συνδεδεμένος με την συνεχή και εξελισσόμενη μεταμόρφωση του κόσμου;
Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλης αυτής της συνεχούς πορείας εξέλιξης σε όλους τους τομείς της ζωής μας;

Δεν είναι λίγες οι στιγμές που σκέφτομαι όλους τους τελειόφοιτους εκπαιδευτικούς “έτοιμους να βουτήξουν” σε παντός τύπου εκπαιδευτικούς χώρους, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους, με όλες τις ανησυχίες τους μέσα στην εκπαιδευτική τους τσάντα ή στο laptop τους και με πολλά ερωτήματα για το πως θα καταφέρουν να κάνουν ένα μάθημα που θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ‘επιτυχημένης διδασκαλίας’.

Η πιο συχνή ερώτηση που μου απευθύνουν σε όλες τις εκπαιδεύσεις είναι η ακόλουθη: ‘ Τι μπορώ να κάνω για να δημιουργήσω ένα ενδιαφέρον μάθημα; ’

Οι 3 παράγοντες που δημιουργούν μια ουσιαστική διδασκαλία περιστρέφονται αποκλειστικά και μόνο γύρω από τους μαθητές μας και τους δημιουργεί ο άνθρωπος που εκπαιδεύει.

Συναισθηματική σύνδεση, εμπλοκή και ασφαλές περιβάλλον.

Σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές μελέτες τόσο κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας όσο και κατά την διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, ο μαθητής/τρια συνδέεται με την/τον εκπαιδευτικό μόλις νιώσει ασφάλεια και εκεί ακριβώς αρχίζει να αλληλεπιδρά.

Ταυτόχρονα είναι εξίσου σημαντικό να αντιληφθεί και ο/η έμπειρος-η εκπαιδευτικός ότι η ανάπτυξη της Yπεροχής στη Διδασκαλία (Excellence in Teaching) είναι άμεσα συνδεδεμένη με την συνεχή και στοχευμένη επαγγελματική ανάπτυξη (CPD – Continuous and Purposeful Professional Development).

Ο Aναστοχασμός βρίσκεται στο επίκεντρο της αποτελεσματικής επαγγελματικής ανάπτυξης. Αν δεν αφιερώνουμε χρόνο για να σκεφτούμε σκόπιμα την επαγγελματική μας πρακτική, δεν μπορούμε να βελτιωθούμε. Μόλις αναλάβουμε την ευθύνη της επαγγελματικής μας κατάρτισης με ενεργό προβληματισμό, αξιολόγηση και επανάληψη της πρακτικής μας η αυτοπεποίθησή μας θα εκτοξευθεί στα ύψη!